Տղայ մը օր մը կը զայրանայ իր ծերացած հօրմէն, զայն կ՚առնէ ուսին, կը
տանի անտառ մը, հոն կը ձգէ ու տուն կը դառնայ։
Տարիներ ետք կ’ամուսնանայ, որդի մը կ՚ունենայ, կը խնամէ ու կը մեծցնէ
զայն։ Սակայն, այս տղան ալ հօրը պէս երախտամոռ* կ՚ըլլայ։
Օր մըն ալ, երբ ասոր ալ սիրտը կը նեղուի, կ՚առնէ հայրը ուսին ու սարն ի
վեր կը բարձրանայ։
–Տղա՛ս, զիս հոս ձգէ ու ե՛տ գնա,– կ՚ըսէ հայրը։
–Իսկ ինչո՞ւ ճիշդ հոս,– կը հարցնէ տղան։
–Ես հայրս մինչեւ այս ծառն եմ բերած,– կը պատասխանէ հայրը հոգոց
հանելով*։
Կազմող եւ մշակող՝ Արմէն Սարգիսեան
Արեւելահայերէնէ արեւմտահայերէնի վերածեց՝ Արթուր Անդրանիկեան
Արևմտահայերեն-Արևելահայերեն բառարան
Տղայ մը-մի տղա
Օր մը-մի օր
Կը զայրանայ-զայրանում է
Հօրմէն-հայրիկից
Զայն-նրան
Կառնէ ուսին-դնում է ուսին
Կը տանի անտառ մը-տանում է մի անտառ
Հոն-այնտեղ
Ձգել-թողնել
Դառնայ-վերադառնում է
Ետք-հետո
Կ՝ ունենայ-կունենա
կը խնամէ ու կը մեծցնէ
զայն-խնամում է և մեծացնում է նրան
Երախտամոռ-անշնորհակալ
Պէս-նման
Կլայ-լացել
Օր մըն ալ-մի օր էլ
Ասոր-այսօր
Նեղուի-նեղվել
Կ՝ առնէ-առնում է
Բարձրանայ-բարձրանալ
Զիս-չխայթող
Հոս-այստեղ
Կ՝ ըսե-ասեց
Ճիշդ-ճիշտ
Կը հարցնէ տղան-հարցրեց տղան
Այս ծառն եմ բերած-այս ծառն եմ բերել
Հոգոց-հոգուց
Մարիաննա Խաչատրյանի բլոգ 