Թուղթը հիմնականում բուսական մանրաթելերից բաղկացած նյութ է:

Առաջին անգամ թուղթը Եվրոպա է բերվել արևմուտքից: Այն հայտնագործվել է Չինաստանում, մոտ 105 թվականին Ցայ Լունի կողմից: Նա թթենու կեղևի էպիթելային հյուսվածքից գտավ թուղթ ստանալու մեթոդը: Չինացիները կեղևը աղում էին ջրի մեջ, որպեսզի մանրաթելերը առանձնանան, այնուհետև այդ զանգվածը լցնում էին սկուտեղի վրա, որի մեջ դրված էին բամբուկի բարակ, երկար շերտեր: Երբ ջուրը հոսում-քամվում էր, փափուկ թուղթը դնում էին հարթ մակերեսի վրա՝ չորանալու: Այդ նպատակի համար ծառայում էին բամբուկն ու հին լաթերը: Այդպես կեղևից թուղթ էին ստանում:

Չին առևտրականները ճանապարհորդում էին դեպի հյուսիս և արևելք ու այդպես հասան Սամարկանդ քաղաքը: Այնտեղ արաբները բացահայտեցին նրանց գաղտնիքը և այն բերեցին Իսպանիա: Այստեղից էլ թուղթ պատրաստելու գաղտնիքը սփռվեց ողջ աշխարհով:

Եվրոպացի գիտնականները որոշեցին թղթի պատրաստման համար օգտագործել վուշ և բամբակյա կտոր, քանի որ դրանք բաղկացած էին համեմատաբար երկար մանրաթելերից:

19-րդ դարում թղթի պատրաստման հիմնական նյութը փայտանյութն էր: Բավական երկար ժամանակ պետք եկավ, մինչև կարողացան ստանալ ներկայումս շրջանառության մեջ գտնվող թուղթը, որի վրա մենք գրում ենք, գրքեր ու թերթեր են տպագրվում:

Նյութի աղբյուրը՝http://poqrik.am/

Հիվանդի մոտ լինում են ընդհանուր թուլություն, դող, գլխացավեր, գլխապտույտ, անքնություն, լուսավախություն, ցավ ակնակապիճներում և գոտկատեղում, մարմնի ջարդվածություն, բութ ցավեր հոդերում, մկաններում և ոսկրերում, հաճախ՝ բկանցքի, ըմպանի և քթի լորձաթաղանթի բորբոքային երևույթներ, չոր հազ, փռշտոց։ Սկզբնական շրջանում քթըմպանի լորձաթաղանթի չորություն, իսկ ավելի ուշ՝ քթից շճային և շճաթարախային արտադրություն։

Մարդն իբրև կենսաբանական տեսակ, ֆիզիկական անթրոպոլոգիայի հետազոտության առարկա է։

1․Դդումն ունի բազմաթիվ տեսակներ, որոնք օգտագործվում են որպես սնունդ։

2․Քուքուրբիտա (Cucurbita) տեսակները նրանցից ամենապահանջվածներն են, օգտագործվում են սննդային արդյունաբերության մեջ, տարբեր եղանակներով կերակուների պատրաստման համար: Չնայած կեղևը ամուր է և դառն, սակայն պտղամիսը քաղցրահամ է և շատ օգտակար: Ուտելի են այս մշակովի սորտերի թ՛ե պտղամիսը, և թ՛ե կորիզները: Շնորհիվ իրենց ամուր կեղևի, շատ դդմատեսակներ հնարավոր է պահպանել երկար ժամանակ, կորիզները ևս պահպանվում են երկար ժամանակ: Ամառային դդմատեսակն ունի նուրբ, բարակ, ուտելի կեղև: Մեծ կիրառություն ունեն նաև կորիզները (սերմերը), որոնք կիրառվում են ամբողջական և աղացած, բուսայուղերի պատրաստման համար, քաղցրավենիքի, սննդի և կերակուրների պատրաստման համար:

3․Այն 4000-6000 տարի աճել է Մեքսիկայում, Բելիզում, Գվատեմալայում և Պերուում, հետագայում տարածվել է Բոլիվիայի, Էկվադորի, Պանամայի, Պուերտո Ռիկոյի և Վենեսուելայի մշակովի բույսերի ցանկում: Այն, ընդհանուր առմամբ, աճում է հորդառատ անձրեւներով տաք կլիմատներում ցածր բարձրությունների վրա, սակայն որոշ սորտեր հայտնաբերվել են ավելի քան 2200 մետր բարձրություններում:

Մի անգամ աստղերը հավաքվեցին և նրանցից ամենամեծերն ասացին․

-Չէ որ մենք շատ-շատ ենք, ինչու չենք կարողանում ցերեկն ու գիշերը լուսավորել արևի և լուսնի պես։ Նրանցից մեկն ասաց, որ պատճառն այն է, որ իրենք միաբանությամբ չեն վարվում։ Որոշեցին արևին հալածել և փախցնել, բայց երբ լուսինը ծագեց նրանք հասկացան որ եթե իրենք լուսնի լույսից այսպես աղոտացան, ապա ինչ կլինի երբ արևը ծագի։

Աստղերը զղջացին և խոստովանեցին իրենց պարտությունը։

Միաբանություն-համերաշխություն, միասնություն, համաձայնություն։

Աղոտանալ-փայլը կորցնել, թուլանալ, նվազել, պակասել, մթագնել։

Մի անգամ աստղերը հավաքվեցին և նրանցից ամենամեծերն ասացին․

-Չէ որ մենք շատ-շատ ենք, ինչու չենք կարողանում ցերեկն ու գիշերը լուսավորել արևի և լուսնի պես։ Նրանցից մեկն ասաց, որ պատճառն այն է, որ իրենք միաբանությամբ չեն վարվում։ Որոշեցին արևին հալածել և փախցնել, բայց երբ լուսինը ծագեց նրանք հասկացան որ եթե իրենք լուսնի լույսից այսպես աղոտացան, ապա ինչ կլինի երբ արևը ծագի։

Աստղերը զղջացին և խոստովանեցին իրենց պարտությունը։

Միաբանություն-համերաշխություն, միասնություն, համաձայնություն։

Աղոտանալ-փայլը կորցնել, թուլանալ, նվազել, պակասել, մթագնել։

Զղջալ-ափսոսալ, փոշմանել։

Մի անգամ աստղերը հավաքվեցին և նրանցից ամենամեծերն ասացին․

-Չէ որ մենք շատ-շատ ենք, ինչու չենք կարողանում ցերեկն ու գիշերը լուսավորել արևի և լուսնի պես։ Նրանցից մեկն ասաց, որ պատճառն այն է, որ իրենք միաբանությամբ չեն վարվում։ Որոշեցին արևին հալածել և փախցնել, բայց երբ լուսինը ծագեց նրանք հասկացան որ եթե իրենք լուսնի լույսից այսպես աղոտացան, ապա ինչ կլինի երբ արևը ծագի։

Աստղերը զղջացին և խոստովանեցին իրենց պարտությունը։

Միաբանություն-համերաշխություն, միասնություն, համաձայնություն։

Աղոտանալ-փայլը կորցնել, թուլանալ, նվազել, պակասել, մթագնել։

Զղջալ-ափսոսալ, փոշմանել։

Զղջալ-ափսոսալ, փոշմանել։

Մի օր,Առյուծը հիվանդացավ,ու բոլոր կենդանիները եկան նրան տեսնելու․միյայ Աղվեսը միքիչ ուշացավ։Արջը վատաբանեց նրան,ու Աղվեսը դռնից լսեց ու ներս մտավ պառկեց Առյուծի առաջ։Առյուծն ասաց Աղվեսին։Լավ ժամանակի չեկար․զզվելի․ասա ինձ խի ուշացար։Աղվեսն ասաց։Մի բարկացիր իմ լավ թագավոր,խոսքեմ տալիս որ ել չեմ ուշանա ես անցելեմ լիքը դեղատուններ որ գտնեմ քո դեղը ու անցելեմ լիքը վնասական տեղեր անցել ու գտել եմ քո դեղը Առյուծն ասաց։ Ինչ է այդ դեղը Աղվեսն ասաց։Պետք է հանենք արջի մորդին ու դնենք քո վրա։ Առյուծն հրամաեց որ արջի մորդին հանեն և հանեցին արջի մորդին և բուժեցին Առյուծին։

Չարախոսել-վատաբանել

Մի առյուծ ձագ ունեցավ, կենդանիերը հավաքվեցին ու կենդանիները ձագուգին տենալու ու երջանկանալու։Աղվեսն եկավ ու համերգի ժամանակ,խմբի մեջ առյուծին նկատողություն արե բարձրաձայն ու ասաց թե այդ է քո ուժեղությունը,որ հանում ես միյայ մի կորյուն ու ոչ բազմաթիվ։

Մի օր այծերը հավաքվեցին և որոշեցին նամակ ուղարկեցին գայլերի ազգին և այնտեղ գրեցին որ ինչու նրանց մեջ լինի անհաշտ խռովություն,այլ ոչ թե խաղաղություն։Ու գայլերը հավաքվեցին և այծերի ազգին նամակ ուղարկեցին։Եվ նամակի մեջ  գրեցին։Լսեցինք ձեր լավ խորհուրդը և մենք գոհեն ասծուց,որովհետև նաև իմացնում ենք ձերդ իմաստության ,որ հովիվն ու շներնեն պատճառը և սկիզբ մեր զարության և կռվի․և եթե նրանց վերացնենք մեջտեղից,շուտով լինի խաղաղություն։Եվ այս լսեցին այծերը,հաստատեցին և ասացին․Իրավացի են գայլերը,որ մեզ սպանում են,որովհետև շները և հովիվը նրանց հալածում են մեզնից։Եվ այծերը վտարեցին շներին և հովվին և երդվեցին,որ հարյուր տարի մնան անխախտելի սիրով։Ու այծերը գնացին սարերով ու լեռները ու սկսեցին երջանիկ լինել ու ցնծալ ու զբաղվել,որովհետև արածում էին լավ արոտներում,ուտում էին համեղ խոտեր,խմում էին պաղ ջրեր և խնդում էին և զբաղվել էին փառկ տալով,որ հասան բարի ժամանակի։Եվ գայլերը սպասեցին հազար օր,ապա հավաքվեցին խմբով,ընկան այծերի վրա և կերան։

Այս առակի ասելիքը այն է որ ամեն մեկը պետք է ունենա ընկեր և ուրիշի ասածներին չհավատալ։

Լինում է,չի լինում մի անտեսանելի դդում է լինում։ Նա ուներ մայրիկ։ Մի անգամ դդումը ուզում էր իջնել բակ և նրա մայրիկն ասաց նրան։ Հանկաարծ ուրիշ դդումների հետ չխոսես։ Լավ մայրիկ, պատասխանեց Մարտինը։ Ու գնաց բակ և սկսեց խաղալ և քիչ անց նա մտածեց որ նրանք միասին գնան անտառ և նրա ընկերներին շատ դուր եկավ այդ որոշումը։ Միասին գնացին անտառ և մոլորվեցին, սկսեցին փնտրել տան ճանապարհը, բայց չգտան։ Որոշ ժամանակ անց նրանց մոտ եկավ մի կախարդուհի և ասաց։ Ինչ եք այստեղ անում և երեխաները պատասխանեցին։ Մենք կորել ենք, կօգնեք տան ճանապարհը գտնենք։ Կախարդուհին պատասխանեց։ Ոչ չեմ կարող, իսկ ինչու, որովհետև ես այստեղի թագուհին եմ և չեմ կարող ես իմ աշխարհից հեռու լինել։ Կարող է ինչ որ վատ բան պատահի, ասենք մի չար մարդ գա ու իմ երեխային փախցնի։

Դուք ունեք երեխա՞։

Այո։

 Իսկ նրա անունը ինչ է՞։

 Նրա անունը Ալա է։

Լավ, ցտեսություն։ Մենք գնանք տան ճանապարհը գտնենք։

Հաջողություն, պատասխանեց կախարդուհին և երեխաները գնացին։ նրանք հանդիպեցին ագռավին որը նստած էր բնի վրա և կերակրում էր իր բալիկներին և երեխաները ասացին։Բարև ձեզ տիկին ագռավ հո մենք ձեզ չխանգարեցինք՞

 Ոչ, ոչ, կարողա է դուք էլ ուտեք՞ ասաց ագռավը։ Իհրկե այո, մենք շատ սովածացանք այս երկար ճանապարհին  և  սկսեցին ճաշել ագռավների հետ։ Քիչ հետո նրանք հարցրեցին։Իսկ դուք կարողեք մեզ օգնել տան ճանապարհը գտնել, իհարկե այո կոգնեմ, գնացինք։ Նա իր բալիկներին ասաց, որ խելոք սպասեն իրեն, մինչև վերադառնա։ Ագռավը նրանց օգնեց և ցույց տվեց տան ճանապարհը։ Մայրիկը անհանգստանում էր և երբ դուռը թակեցին մայրիկը բացեց դուռը և տեսավ իր երեխային։ Մայրիկը շատ բարկացավ,  բայց դդումիկը խոսք տվեց որ էլ ուրիշ տեղ արանց հարցնելու չի գնա։