Ընկե՛ր, սպասի՛ր ինձ, որ կարողանանք միասին բարձրանալ այնտեղ լեռան գագաթը: Դու, ամեն ինչ արագ մոռանալով, առաջ ես շարժվում, իսկ ինձ համար դժվար է այդքան արագ ընթանալը: Խնդիրները՝ մեզնից մեծ ջանքեր պահանջող, ուժասպառ են անում և մի պահ հասկանում ես, որ հանգստի կարիք ունես, ու ոչինչ չանելն է երազվում: Ես, բարեբախտաբար, հաղթահարել եմ ոչինչ չանելը, բայց այդքան արագ գնալ, հևասպառ վազել դժվարանում եմ: Քո ՝արկածների հանդեպ սերը երբեմն մոռանու է իմ՝ անդունդներից ունեցած վախերի մասին: Շատ արագ գնալիս ստիպված ես լինելու կանգ առնել, իսկ կանգ առնելը կարող է հետդարձի սկիզբ դառնալ․ գիտես: Հիմա եղանակը լավն է․ գալի՞ս ես: Հիմա ես կգամ քո ետևից լեռը մեզ է սպասում, մենք՝ բարձրանալուն: Գնացի՞նք:
-
Follow
Following
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Մարիաննա Խաչատրյանի բլոգ 