Կետադրության օր
Կետադրել տեքստերը։
- Չէ որ կան մարդիկ, որոնց համար կյանքում ամենաթանկ և ամենալավ բանը իրենց հոգուկամ մարմնի, որևէ հիվանդությունն է: Նրանք իրենց ողջ կյանքի ընթացքում դրանով ենզբաղվում և միայն դրանով են կենդանի. նրա պատճառով տառապանք կրելով նրանքդրանով են սնվում, ուրիշներին գանգատվում են, այդ հիվանդությունից ու դրանովմերձավորների ուշադրությունը դարձնում իրենց վրա:
- Դրա համար մարդկանց սիրտ ջերմացնող կարեկցությունն են վաստակում, ու դրանիցբացի նրանք ոչինչ չունեն: Վերցրե’ք նրանցից այդ հիվանդությունը, բժշկեցե’ք նրանց, ևնրանք կդժբախտանան, որովհետև կզրկվեն ապրելու միակ միջոցից. այն ժամանակնրանք ներքուստ դատարկ կլինեն: Երբեմն մարդու կյանքն այնքան աղքատ է լինում, որնա ակամայից ստիպված է լինում գնահատել իր արատը և նրանով ապրել, և կարելի էասել, որ մարդիկ հաճախ ձանձրույթից են արատավոր դառնում:
- Սպիտակ ագռավները բնության մեջ հազվագյուտ են. նրանք շատ քիչ են պատահում: Հենց դրանով են նրանք հետաքրքիր։ Տասնութերորդ դարում Ռուսաստանի թագավորՊետրոս Առաջինը պալատում մի սպիտակ ագռավ էր պահու`մ որպես հազվագյուտերևույթ։ Խոսքի մեջ «սպիտակ ագռավ» արտահայտությամբ բնորոշում են մյուսներիցտարբերվող մարդկանց, հազվադեպ հանդիպող առարկաները։ Առաջին անգամ դահռոմեական մի բանաստեղծ` Յուվենալիուսն է օգտագործել:
- Երկրում շատ բարձր ու անմատչելի մի լեռ կար, որ լիքն էր բոլոր բարիքներով: Մարդիկկամեցան դրա վրա բնակություն հաստատել, սակայն նրա վրա բարձրանալր շատդժվար էր, թեև վերելքի շատ ճանապարհներ կային: Նրանք, ովքեր բարձրանալուժամանակ կանգ առան, սայթաքեցին ու ցած գլորվեցին մինչև ստորոտը: Իսկ ովքերդադար առնել չուզեցին, այլ գավազանի օգնությամբ շարունակեցին վերելքը, բարձրացան լեռան վրա ու հանգիստ կյանք վայելեցին:
Այդպես թուլակազմ ու վախկոտ մարդիկ մնում են կես ճանապարհին ու կորչում, իսկհաստատակամները, համբերությունն իրենց նեցուկ ունենալով, վեր են բարձրանում ուհասնում իրենց նպատակին:
Մարիաննա Խաչատրյանի բլոգ 