Դափնե
(Մաս 2)
-Կա՛նգ առ, չքնա՛ղ հավերժահարս,-կանչեց Ապոլլոնը,- ինչո՞ւ ես ինձնից փախչում` գայլից հետապնդվող գառնուկի պես: Արծվի ճանկերից ճողոպրող աղավնու նման սուրում ես դու: Չէ՞ որ ես թշնամի չեմ: Կա՛նգ առ, հավերժահա՛րս, սերն է ինձ ստիպում, որ հետևեմ քեզ: Մի տե՛ս դու, ոտքերդ արյունոտել ես` տատասկին ու սրածայր փշերին դիպցնելով:Սպասի՛ր, կա՛նգ առ: Ե՛ս եմ, Ապոլլո՛նը, շանթարձակ Զևսի որդին և ոչ թե մի հասարակ մահկանացու հովիվ:
Բայց չքնաղ Դափնեն փախչում էր ավելի ու ավելի արագ: Ասես թևածելով սուրում է Ապոլլոնը նրա հետևից: Ավելի ու ավելի է մոտենում Դափնեին: Ահա, ուր որ է` կհասնի: Ուժերը լքում են Դափնեին: Եվ նա աղերսում է իր հորը` Պենևսին.
— Հա՛յր իմ Պենևս, օգնության հասիր ինձ: Բացվի՛ր, գետի՛ն, կլանի՛ր ինձ: Խլեցե՛ք ինձանից այս կերպարանքը, նա ինձ միայն տանջանքներ է պատճառում:
Այս խոսքն ասելուն պես կեղևապատվեց նրա քնքուշ մարմինը, վարսերը` տերևներ, իսկ ձեռքերը, որ կարկառված էին դեպի երկինք, ճյուղեր դարձան: Խորունկ վիշտը սրտում` գրկեց Ապոլլոնը դափնեծառ դարձած Դափնեին, և ծառի կեղևի տակից նա լսում էր Դափնեի դեռևս բաբախող սրտի տրոփյունը:
Երկար ժամանակ Ապոլլոնը տխուր-տրտում կանգնեց դափնու մոտ, և վերջապես ասաց.
-Թող այսուհետ միայն քո ճյուղերի պսակը զարդարի իմ գլուխը, թող սրանից հետո քո կանաչ զարդարանքը լինի իմ կիթառին և կապարճին: Թող երբեք չթորշոմի քո կանաչը: Հավերժ դալա՛ր եղիր:
Եվ Դափնին կամացուկ սոսափեց իր սաղարթախիտ ճյուղերը և, իբրև համաձայնության նշան, խոնարհեց իր կանաչ կատարը:
Առաջադրանքներ
- Ընթերցել հունական լեգենդի շարունակությունը:
- Բառարանի օգնությամբ բացատրել մգեցված բառերի հոմանիշները:
Տատասկին-բարդածաղկավորների ընտանիքին պատկանող փշոտ տերևներով խոտաբույս։
Մահկանացու-մահվան ենթակա, մեռնող, մահացող։
Թևածելով-թևերը շարժել՝ թափահարել թռչելու համար:
Կլանել-իր մեջ ընդունել՝ առնել։
Կարկառված-ձեռքը մեկնել՝ երկարացնել։
Դալար- կանաչով պատված՝ ծածկված։
- Գրել փոքրիկ նամակ Ապոլլոնին:
Ապոլլոն մի տխրիր։ Ես վստահ եմ, որ դուկգտնես ուրիշ գեղեցիկ մարդու, որը նույնպես քեզ կուրախացնի իր գեղեցկությամբ։ Մաղթում եմ քեզ երջանկություն և արողջություն։ Մի անգամ ել եմ ասում մի տխրիր։
Մարիաննա Խաչատրյանի բլոգ 