- Ագռավի հետ ընկերացար, կեղտը կտուցիդ պիտի լինի։
- Աղվեսի բերանը խաղողին չի հասնում, ասում է՝ խակ է։
- Աղքատը, որ հավ կուտե, յա հավն է հիվանդ, յա՝ աղքատը։
- Ամեն փայտ շերեփ չի դառնա, ամեն սար՝ Մասիս։
- Ամենին մի աչքով է նայում։
- Անճարը կուտի բանջար։
- Անձրևից փախան՝ կարկուտի տակ ընկան:
- Աշխարհը մի խոսքի է, ժամանակը ոսկի է։
- Աչքը ինչ տեսնար, սիրտը չի մոռնար։
- Առաջ մտածիր, հետո խոսիր։
- Առողջ եզին փտած դարմանն ի՞նչ կանի:
- Առուն թռի նոր տռի։
- Արտը խախուտ, մահանան՝ կարկուտ։
- Արջը յոթ երգ գիտի, յոթն էլ տանձի մասին։
- Արևին ասում է դուրս մի արի՝ ես դուրս եմ եկել։
- Արևն ամպի տակ չի մնա։
- Աչքը աչքից կամաչի։
- Աշխատանքը գեղեցկացնում է մարդուն։
- Աշխարհը փալասով ծածկած չի:
- Ախպերը ախպորը մեռնելը չի ուզի, բայց վատ ապրելը կուզի։
- Ալյուրը մենք մաղեցինք, փախլավան ուրիշները կերան։
- Գայլի գլխին Ավետարան են կարդում, ասում է՝ շուտ արէ՛ք, հոտս գնաց։ կամ Գելի գլխին Ավետարան են կարդում, ասում է. Շուտ արա, ոչխարը սարովն անցավ։
- Գառը՝ գարնան, ձյունը՝ ձմռան։
- Գետն ամեն անգամ գերան չի բերի։
- Գետն ընկնողը անձրևից չի վախենա։
- Գիտունի հետ քար քաշիր, բայց անգետի հետ փլավ մի կեր։
- Գյուղը կանգնի՝ գերան կը կոտրի։
- Գողը գողից գողացավ, Աստված տեսավ՝ զարմացավ։
- Գող՝ սիրտը դող։
- Գուցէ ուզեցավ իրեն գցի հորը, դու էլ կը՞ գցես։
- Եզը որ ընկավ՝ դանակավորը կշատանա:
- Եկաւ ունքը սարքի՝ աչքն էլ քոռացրեց։
- Ես աղա ու դու աղա, բա մեր աղունն ո՞վ կաղա։
- Երբ որ կացինը եկաւ անտառ, ծառերը ասացին… Կոտը մերոնցից է։
- Երբ որ մեծնաս այս ամենը կմոռնաս։
- Երգեր շատ գիտեմ, բայց երգել չգիտեմ։
- Եօթ անգամ չափիր, մէկ անգամ կտրիր(հին հրեական ասացվածք):
- Երեխային գործի դիր՝ ետևից գնա:
Մարիաննա Խաչատրյանի բլոգ 