Մարիաննա Խաչատրյանի բլոգ

Մի օր այծերը հավաքվեցին և որոշեցին նամակ ուղարկեցին գայլերի ազգին և այնտեղ գրեցին որ ինչու նրանց մեջ լինի անհաշտ խռովություն,այլ ոչ թե խաղաղություն։Ու գայլերը հավաքվեցին և այծերի ազգին նամակ ուղարկեցին։Եվ նամակի մեջ  գրեցին։Լսեցինք ձեր լավ խորհուրդը և մենք գոհեն ասծուց,որովհետև նաև իմացնում ենք ձերդ իմաստության ,որ հովիվն ու շներնեն պատճառը և սկիզբ մեր զարության և կռվի․և եթե նրանց վերացնենք մեջտեղից,շուտով լինի խաղաղություն։Եվ այս լսեցին այծերը,հաստատեցին և ասացին․Իրավացի են գայլերը,որ մեզ սպանում են,որովհետև շները և հովիվը նրանց հալածում են մեզնից։Եվ այծերը վտարեցին շներին և հովվին և երդվեցին,որ հարյուր տարի մնան անխախտելի սիրով։Ու այծերը գնացին սարերով ու լեռները ու սկսեցին երջանիկ լինել ու ցնծալ ու զբաղվել,որովհետև արածում էին լավ արոտներում,ուտում էին համեղ խոտեր,խմում էին պաղ ջրեր և խնդում էին և զբաղվել էին փառկ տալով,որ հասան բարի ժամանակի։Եվ գայլերը սպասեցին հազար օր,ապա հավաքվեցին խմբով,ընկան այծերի վրա և կերան։